Boeiende dorpsgenoten! Ze zijn er, in groter getale dan je wel eens denkt! Neem nou Pieter Meulenhoff uit de Nieuwstraat. Pieter, van Hilda, Pien en Klaas, samen wonend in het huis dat ‘Vrouw van Ellen’ ooit als twee onder een kap liet bouwen. Waarin de jonge badmeester Joh.Lodewegen met zijn Trien startte als gehuwd paar, later de familie Kloosterman er één woning van maakte. Pieter van de elektrische auto, Pieter van de duurzaamheid, voor mij echter vooral Pieter van de vliegerfotografie! Gesprek met een enthousiaste onderzoeker/uitvinder, die ideeënrijkdom paart aan nuchterheid: “Ideeën zat, maar soms moeten ze gewoon even op een wachtlijst…”:

Pieter Meulenhoff (44) is in Arnhem geboren, maar opgegroeid in het nabijgelegen Oosterbeek, Daar ging hij naar de openbare basisschool (“De Stoeteboom”) en vanuit zijn woonplaats naar het VWO in Arnhem. (Pieter is verwant aan de grondleggers van uitgeverij Meulenhoff, een broer van zijn opa zat nog in de uitgeverij). Pieter was goed in de exacte vakken, bij de talen waren de schoolprestaties wat minder. (“Ik vond Frans wel leuk, maar conversatie etc. was niet aan mij besteed…”) Na de succesvolle VWO-afsluiting besloot Pieter scheikunde te gaan studeren in Groningen (1987). Die keus was minder opmerkelijk dan ie lijkt. Binnen de familie werd vaker voor de noordelijke universiteitsstad gekozen, ook enkele oudere zussen en een broer van Pieter deden dat. “Ik herinner me dat ik samen met een broertje op de trein werd gezet in Arnhem, reisden we zonder begeleiding naar het noorden, waar mijn zus ons opwachtte, in Groningen op het Hoofdstation…”
Betekenis voor het studentenleven? “Ach, je zat op veilige afstand van het ouderlijk huis!” Waarom scheikunde? “Nou, dat vakgebied is een combinatie van alle exacte vakken, dat leek me wel wat! En ik was ook mateloos geïnteresseerd in IT, informatietechnologie! Een vak in opkomst!” Pieter studeerde succesvol en deed in de jaren negentig promotie-onderzoek (1994-1998) en promotie bij hoogleraar Herman Berendsen (woonachtig in Zuidhorn). Al in ’98 kreeg hij een baan bij Pink Roccade in Amsterdam. Daarmee zei hij de scheikunde vaarwel en richtte zich volledig op de internet-technologie. Bij veel ondernemingen was een schrijnend tekort aan kennis ten aanzien van internet, dat bood volop kansen. Maar: Pieter had in 1997 Hilda Hoekstra ontmoet, in Groningen. Hilda woonde destijds in de Grote Rozenstraat en studeerde Godsdienstwetenschappen. (Hilda is geboren in Drachten, in ’74).
Pieter in Amsterdam, Hilda in Groningen… Dat werkt niet bij verliefde mensen en Pieter besloot naar Groningen te komen. Die wens was er eigenlijk al langer. Een ontmoeting met promotor Berendsen lag aan de basis van zijn kennismaking met een nieuw instituut dat werd ontwikkeld. “Ga maar eens kijken!” Pieter solliciteerde bij KPN Research en kreeg al gauw bericht: “Kom maar bij ons werken!”
Wanneer dat was? In 2001! Hij herinnert zich nog zijn eerste werkdag. “KPN had net voor een smak geld een dure internetlicentie gekocht! Er stonden diverse vloekende collega’s bij de koffieautomaat, die het waanzin vonden…” Pieter en Hilda gingen samenwonen in Groningen, in de ‘Fongersstede”. In november 2003 verhuisden ze naar Noordhorn, naar de Nieuwstraat waar ze nu nog steeds wonen. Ze hadden vrij intensief gezocht rond de Stad, waren het meest gecharmeerd van het Nieuwstraat-huis en de plek die het inneemt in het dorp. “Hilda was zwanger en we wilden graag een woonstee waar kinderen voldoende speelruimte zouden hebben! Liefst niet in een vage buitenwijk…We hebben heel veel huizen bekeken, maar dit sprong er meteen uit!” Pieter maakte destijds ook veel gebruik van zijn racefiets, Rondje Lauwersmeer bijvoorbeeld. “Mocht ik graag een route kiezen door de dorpen heen in Middag-Humsterland, ik vind dat mooier dan Drenthe, het open landschap, schone lucht!”
Pieter bleef werken bij KPN Research, maakte daar snelle ontwikkelingen mee, van de eerste generatie mobiele telefoons o.a. Hij noemt de toenmalige ‘I-Mode’, “min of meer mislukt! Nu zijn we zijn tien jaar verder en is het heel gewoon geworden: Internet op je telefoon!”
KPN Research is overgenomen door TNO, in 2005. “Dat was een goeie zet! TNO had zelf geen sterke IT-poot en nu konden ze breder gaan opereren, meer klanten bedienen!”
Wat doe je nu, Pieter?  “Mijn baan heeft twee belangrijke componenten. Ten eerste het doorlichten van ICT (= Informatie- en Computer Technologie). Elk bedrijf gebruikt computers. Soms gaat er iets mis, of voldoet iets niet. Dan wordt er een beroep gedaan op TNO en dan komen wij, vaak met een man of vier, afhankelijk van het soort opdracht.” Voorbeeld? “Iedereen kent Pirate Bay, de grootste website waar illegaal materiaal is te vinden, zoals muziek en films.Mag het of mag het niet… Er zijn al veel rechtszaken gevoerd, rapporten geschreven. Over de vraag of het legaal of illegaal is, laten wij ons niet uit. Wel over de vraag of het technisch mogelijk is sites als Pirate Bay te blokkeren. Hoe werkt een blokkade, wat zijn de effecten, welke metingen worden er verricht, etc. We moeten problemen en mogelijke oplossingen begrijpelijk maken, er moeten beslissingen kunnen worden genomen op basis van juiste informatie.” (Voor de goede orde: TNO neemt die beslissingen niet, dat doen bijvoorbeeld de overheden).
Een ander deel van Pieters werk bestaat uit het doen van uitvindingen op het gebied van internet. “We houden ons steeds bezig met de volgende internetgeneratie. Dat doe je niet alleen, maar samen met anderen. Dat kan leiden tot patenten en tot onderzoekpublicaties.”
Pieter is goed in het snel inleven in technische situaties. “Neem maar eens zoiets als het herkenbaar maken van telefoonnummers op het computerscherm, om die nummers “klikbaar” te maken! Je klikt erop en dan gaat de telefoon…Inspirerend!” Pieter werkt dus nog steeds met veel plezier bij KPN Research, ook al heet dat tegenwoordig TNO. Ruim 10 jaar nu woonachtig in Noordhorn en ook dat bevalt bijzonder goed. Partner Hilda was eerst beleidsmedewerker in Groningen, maar gaat tegenwoordig als ‘Hoofd Dagbesteding’ in het Zuidhorner Zorgcentrum door het werkzame leven. Ze hebben gezelschap gekregen van Pien (10) en Klaas (8).
Hobby’s? “Ik fiets wat minder, doe ook aan skeeleren en schaatsen, maar ja, iets te weinig tijd, hè…En mijn werk loopt toch wel duidelijk door in ons privéleven.” Pieter wijst op de display aan de wand van de achterkamer waarop verschillende gegevens digitaal langskomen: Tijd, energieverbruik, temperatuur in verschillende kamers…. Daarvoor schreef hij een programma “Huisautomatisering”…. “Iemand komt de huiskamer binnen, dan wordt de verwarming ingeschakeld. Een mogelijkheid om de wasmachine ‘op afstand’ aan te zetten… Of de elektrische auto…” Pieter laat de Pellet-kachel zien, toont de brandstof in de vorm van houtbrokjes. “Lijkt wel konijnenvoer…!” Zo zijn er in hun woonhuis heel veel projectjes opgenomen in de huisautomatisering, “bijvoorbeeld een verwarmingsregeling voor elke kamer apart!” Alles in het kader van duurzaamheid? Pieter aarzelt met zijn antwoord. “Duurzaamheid is al gauw een vaag begrip, een modeterm. Waarom doe ik dit soort dingen? In de eerste plaats omdat ik het leuk vind! Bovendien levert het een besparing op en ik leer ervan…. In ons huis is het nu wel zo’n beetje klaar. De kachel o.a., regelbaar per telefoon…”
Pieter maakt deel uit van een Europese community van ‘hackers’ (nee, geen criminelen…), “allemaal mensen die thuis ook deze dingen doen. Eens per half jaar zien we elkaar, wisselen we kennis uit. Soms zit ik zo vol ideeën, kan ik ze niet meteen kwijt. Die schrijf ik op, is mijn hoofd tenminste weer even leeg… Ik moet wel iets met die ideeën doen, niet laten versloffen.”
Komen we op de eerder genoemde liefhebberij die ook op zijn weblog is terug te vinden (www.): de vliegerfotografie.

Foto die Pieter met zijn vlieger maakte op de dag van het leggen van de langste prefab brugligger…

De familie Meulenhoff heeft al sinds jaar en dag een vakantiehuis aan zee, bij Callantsoog. “Daar heb ik als kind altijd al gevliegerd, op het strand, waren we eindeloos mee bezig! Dat ontgroei je, maar dan komt het moment dat je nieuwe mogelijkheden ziet, ga je op zoek naar grotere vliegers. En dan zeg je: “Zullen we daar eens een camera aan hangen?!” Zo simpel is het begonnen! Die eerste camera was er een met een zelfontspanner. Stelde je hem in, moest de vlieger razendsnel de lucht in en… opnames maken, vlieger naar beneden, kijken wat het geworden was.. Geluk een belangrijker factor….” Pieter is toen op internet gaan zoeken naar “gelijkgestemden”. Hij vond opnieuw een ‘community’, KAP! (Kite Areal Photography). “Over de hele wereld zijn dat zo’n 500 mensen die met dit onderwerp bezig zijn! Ik wilde graag uitleg hoe je dat verder kon ontwikkelen.”

Bevestiging Canoncamera aan een vlieger….

Inmiddels weet hij hoe het ‘moet’. Een vlieger ter grootte van 2 à 3 m², een frame met motortjes, beweegbaar. Een computertje natuurlijk, een afstandsbediening. Hij kan nu zien (op de grond) wat hij met de vliegercamera fotografeert! Hieraan vooraf ging eerst nog de vlieger met de draaiende camera die om de paar seconden een foto nam… (“Foto… Draaien…Foto… etc. Beeldscherpte? Camera met autofocus!”.) Hij kreeg zo heel veel foto’s die moesten worden bekeken na thuiskomst. En dan schiften…. Hij was eens voor een werkproject in Bellingwedde waar door een consortium een ijkdijk is aangelegd, nabij de Duitse grens. Een soort testdijk, belangrijk voor vele ondernemingen en overheden. Daar maakte Pieter ook vliegerfoto’s. Thuis wist hij met delen van verschillende foto’s een bijzonder bruikbare foto van de ijkdijk samen te stellen. Voor die foto was er veel interesse en het leverde hem de financiën om de gewenste afstandsbediening aan te schaffen, zodat hij nu avnaf de grond kan zien wat de vlieger boven fotografeert! (Een voorbeeld van het in elkaars verlengde liggen van werk en liefhebberij…)

Foto samengesteld uit stukjes van verschillende vliegerfoto’s….

“Tegenwoordig wordt er ook met drones gewerkt, maar dat is aan nogal wat regels gebonden. “Zo maar gebruiken” is strafbaar. Met een vlieger foto’s maken is legaal, en ik kan het in mijn eentje doen!”
Nee, Pieter is niet bepaald een ‘stilzitter’. In de gemeente Zuidhorn maakt hij deel uit van de Millenniumwerkgroep die o.a. jaarlijks een “wereldreis” voor scholieren organiseert. De leerlingen gaan dan langs diverse winkels en ‘bevragen’ de winkeliers over “duurzaamheid”. Zuidhorn is geweest, dit jaar is Grijpskerk/Kommerzijl aan de beurt. In Noordhorn is Pieter voorzitter van de medezeggenschapsraad van OBS De Molshoop. De school gaat binnenkort fuseren met CBS ’t Kompas (op 28 mei jl. verscheen het fusierapport), als samenwerkingsschool gaan ze na de zomervakantie verder. Voor de afronding van de procedure is er wel instemming van de MR nodig en daaraan wordt nu volop gewerkt. De samenwerkingsschool komt onder de hoede van Penta Primair, de koepel van de christelijke scholen. Een bezwaar? Pieter vindt van niet…”Penta Primair is al beduidend langer bezig dan Westerwijs, meer ervaring en know how. Bovendien wordt er een apart orgaan gecreëerd waaronder de samenwerkingsschool gaat vallen!” Pieter heeft er wel vertrouwen in, gelukkig. De dorpsgemeenschap houdt een school en dat is uitermate belangrijk! En hijzelf? Hij glimlacht. Voor het begin van het gesprek heeft hij me zijn smartwatch laten zien, een bijzonder exemplaar! Een wijzerplaat waarop aan de onderkant de tijd digitaal wordt weergegeven. Bovenaan? Daar kun je zien hoeveel dagen, uren, minuten de OBS De Molshoop nog bestaat… Aftellen! En op de wijzerplaat afwisselend diverse tekeningetjes met het befaamde Molletje dat Dineke Boon ooit gebruikte voor o.a. het naambord aan de muur van de school… Geprogrammeerd door Pieter, uitvinder! (JB)