Grou(w), bijna vijftig jaar geleden…. Hoe ik daar zo op kom? Toeval! (Al zijn er mensen die zeggen dat toeval niet bestaat….) Als je traag, maar wel doorlopend aan het rommelen bent in oude schoenendozen, vallen je diverse spullen ‘uit een vorig leven’ in handen. Zoals deze ansichtkaart:

Op de kaart staat het niet vermeld, maar ik weet het nog, na vijftig jaren. “Kerk in Gouda…” Die met die prachtige, gebrandschilderde ramen… Wat dit dan wel met Friesland te maken heeft? Wel, deze love-story uit mijn tienerjaren heeft te maken met Els uit Waddinxveen, die met haar vriendin als trekkers verblijf hield, enkele dagen, in de jeugdherberg “Oer ’t Hout” in Grouw. Els ging zondagsavonds ook mee met de rondleiding door Grouw, speciaal bedoeld voor nieuw-aangekomenen. Heerlijk zomers, voor mensen als Els  (later “mijn blonde Venus“) deed ik extra mijn best. Ze bleef in mijn buurt, klierde af en toe met mijn extreem lange sjaal, het klikte… Beiden enkele dagen in hogere sferen, ik deed zwevend mijn assistentenwerk in de jeugdherberg, zat diep in de put toen Els met vriendin op de fiets verder trok, naar de volgende jeugdherberg. Heb haar hardlopend uitgeleide gedaan, zij langzaam fietsend, communicerend tot het laatste moment…. Na terugkeer in de jeugdherberg was ik echt helemaal uit mijn doen… Moeder Mieke de Weerd vertelde me dat ik maar eens moest kijken in mijn “slaaphut” (gedoopt tot “Zwoslodera”, met dank aan Havank…). Daar vond ik een nieuwe single (The Byrds met “Mr. Tambourine Man”) met geschreven liefdesverklaring, voor eeuwig….
Gezien deze ansichtkaart was dat eeuwig er nog in oktober van dat jaar.. Waddinxveen ligt niet zo ver van Gouda, ik ben er een keer geweest bij de familie Meijer, een weekend. Gastvrij ontvangen, zijn in Rotterdam met het hele gezin naar de toen nieuwe film van Rex Harrison en Audrey Hepburn geweest, “My Fair Lady”. En ik heb met Els enige tijd in Gouda gedwaald, in en rond de oude kerk en het stadhuis. We zijn ook in de kerk geweest, vanwege de gebrandschilderde ramen. Ik denk echter dat we meer aandacht voor elkaar hadden dan voor die ongetwijfeld prachtige, unieke ramen…. De tekst op de kaart raakt nu nog een gevoelige snaar, ook al is het bijna vijftig jaar geleden en bleek de liefde niet opgewassen tegen praktische bezwaren zoals de afstand Zuidhorn-Waddinxveen…..
Na de nette afzegging pakte Els later nog eens de telefoon en vertelde dat ze een nieuwe liefde had gevonden en dat ze van plan was te emigreren naar Nieuw-Zeeland (al kan het ook Australië geweest zijn…) Dat was het laatste contact. Nee, ik weet niet wat er van Els is geworden, maar de kaart bewaar ik, tastbare tijd-van-toen-trofee! En The Byrds met hun Tambourine Man? Vergane glorie, maar toch, op een andere manier, onvergankelijk! (JB)