Génen, vreemde dingen…. Voetbal zit daar ook in, denk ik. Zowel het actief bedrijven van die populaire sport, als het passief volgen van de ontwikkelingen, vooral wat betreft je eigen clubs: Zuidhorn, Scheemda, MOVV, en bij het betaalde voetbal natuurlijk FC Groningen. Ajax hoorde daar jarenlang bij, vanwege het fraaie voetbal (inclusief noorderlingen als Klaas Nuninga en Jan Mulder), maar de liefde voor de Amsterdamse club is tanende. Mijn vader was altijd een fervente aanhanger van Feyenoord: "Geen woorden, maar daden!" oftewel: "Arbeid adelt". Zelf voetbalde hij niet, tenminste niet echt. Als hij bij thuiswedstrijden van MOVV aan de lijn stond, gingen zijn voeten wel altijd meedoen, daar hebben we meermalen gebiologeerd naar gekeken. Mijn moeder had niet zoveel met voetbal, ook al lag vroeger het veld van v.v. Drieborg achter haar ouderlijk huis aan de Oude Dijk. Je kon er via een smalle plank over de sloot en het pad langs de groententuin snel komen. Ze vond het maar een raar spelletje, al trapte ze op hoge leeftijd nog wel een balletje met de kleinkinderen. Die kinderen van ons hebben bij Zuidhorn met groot plezier meegespeeld in diverse jeugdelftallen, vooral de oudste. De jongste liép het makkelijkst, maar twijfelde in het veld vaak aan het nut van al dat geloop. Uitsloverij….. Voor de overgang naar de senioren gaven ze de pijp aan Maarten. De oudste was meer dan zat van het geschreeuw aan de kant, de jongste had het ook wel gehad. Hoofdschuddend accepteerden we hun beslissing, jammer vond ik het natuurlijk wel. Maar ja, een bal kan raar rollen en dat doét zo’n rond ding af en toe ook….

foto’s xa9janblaauw, eind jaren zeventig – vakantie in en om Havelte – oma Blaauw en kleinzoon Marco amuseren zich.