Nee, ik zal niet het hele verhaal van Aafke Steenhuis hier weergeven. Nieuwsgierigen proberen het boek maar te pakken te krijgen en anders kunnen ze me een berichtje sturen. Kan ik altijd het hele verhaal nog mailen! Het volgende fragment van blz. 218/219 wil ik wel graag laten lezen:

“En ineens ben ik terug in mijn eigen jeugd. Hier, deze plek, twee kilometer van het midden van het dorp waar iedereen alles van iedereen wist en waar ons gezin heimwee had naar de haven van Delfzijl waar we vandaan kwamen, was het gebied van vrijheid en avontuur. Hier speelden we. Hier, in de bosjes op de spoordijk, vergaten we de tijd, terwijl er een fluitende trein voorbijvloog en de golvan van het kanaal tegen de beschoeiing klotsten als een schip voorbijvoer. Die zomer, ik was negen jaar oud, hield ik een dagboek bij.
‘Wij, Vronie de Vries, Dinie de Vries en ik, hebben een geheim plaatsje. Ergens dicht bij het hek van de spoordijk wilden wij een hut bouwen. We zagen er echter geen kans toe, omdat er dikke palen lagen. Maar nu vonden we de hut al bijna klaar. We hebben de hut verder afgebouwd. Hoe die hut daar gekomen is, is ons een raadsel. Wij hebben besloten op de loer te gaan liggen.’
En een paar dagen later: ‘Het geheim is opgelost, wie deze jongens waren. Het was een heel troepje, allemaal uit Noordhorn. We herkenden er twee van, die ene jongen zit bij ons de gymnastiek, de ander kan heel goed schaatsen.’
Die spannende jongens uit Noordhorn! Noordhorn was wilder en rauwer en armer dan het nette en standsbewuste Zuidhorn. In Noordhorn werd gezopen en gevochten en gescholden. In Zuidhorn werden alle kwetsuren en rancunes binnenskamers gehouden. Noordhorn en Zuidhorn hebben dezelfde kerktorens en delen dezelfde oude heerweg die als een ruggenwervel door de dorpen loopt, maar vrienden zijn de buurdorpen nooit geworden.
Een enorm vrachtschip komt voorbij, de Deo Gratias uit Lemmer, een zwart schip met aluminium dekluiken, 110 meter lang, 11.45 meter breed, 2982 ton. Bijna drieduizend ton! Zoveel? Het kanaal moet de laatste jaren breder en dieper zijn gemaakt, want zulke joekels van schepen heb ik vroeger nooit zien varen.”
Einde fragment.
In de kenschets van beide dorpen zullen vooral oudere Noordhorners en Zuidhorners ‘iets’ herkennen, al is het generaliserend. Anno 2014 is de situatie toch wel ingrijpend gewijzigd, zelfs in Noordhorn, de kleinste van de twee (als het om het aantal inwoners gaat en qua oppervlakte). Zuidhorn is wel erg snel gegroeid en daarmee wordt een dorpsgemeenschap er niet vriendelijker op. ‘Groeten’ bijvoorbeeld is geen algemeen verschijnsel aan de zuidkant van de brug……

Wordt misschien nog vervolgd…..