Eindelijk weer eens naar het theater, in dit geval naar "De Oosterpoort" in Stad. Henk Scholte (ja, van de Groninger Cultuur en van ‘Twij deuntjes veur ain cent…’) bleek een belangrijke adviseur, hij was ook de eerste die we nabij De Kleine Zaal tegen het lijf liepen. Helaas had de belangstelling beslist beter gekund, jammer! (Maar misschien moet je tegenwoordig al blij zijn dat deze voorstellingen niet worden afgelast wegens gebrek aan belangstelling…) Zo’n 100 liefhebbers hadden desondanks de bepaald niet hoge entreeprijs betaald en hadden zin in een avondje xc3 nders. Voor de pauze een optreden van de in Nederland niet bepaalde bekende Soetkin Collier. Zij maakte vroeger deel uit van de groep Laxc3xafs, ooit tweede op het Eurovisie Songfestival. Later zong ze in ‘Ambrozijn’, nu is ze al een tijdje solo bezig, vergezeld door haar muzikale parcipanten. Broze liedjes, de meeste in het Nederlands, andere in het Zweeds en Frans. Ook iets van haar CD "Nocturne", een aanrader!

Het was jammer dat zang en begeleiding niet in evenwicht waren bij sommige nummers, dat deed afbreuk aan het geheel, toch al niet gunstig bexc3xafnvloed door de lege zijkanten van de zaal. Desondanks een geweldige pluim voor Soetkin Collier en haar musici, een zeker aanvaardbaar niveau bereikend. (En misschien dan een volgende keer toch maar vertrouwen op de deskundigheid van de Oosterpoort-technici….) Dat deed wel de na de pauze optredende, bekendere Lieven Tavernier, wereldberoemd in Vlaanderen en omstreken door ‘De Fanfare van Honger en Dorst’, wel eens het officieuze volkslied van Gent genoemd. Nog brozere liedjes met prachtige teksten, gebracht door een allrounder die een goed stel begeleiders om zich heen had verzameld (en een ondersteunende zangeres die eigenlijk een groter aandeel in het geheel verdient). Lieven had slechts xc3xa9xc3xa9n sterke handicap, hij stond wat wankel op zijn benen. Dat had een desastreuze invloed op zijn praatlust, die niet al te cultureel werd voorzien van vorm en inhoud… Spijtig, al bleven de liedjes gelukkig overeind, in tegenstelling tot de zanger die maar nauwelijks kon worden behoed voor een lachwekkende val in het instrumentarium….
Al met al txc3xb3ch een avond intieme Vlaamse liedkunst die het zonder de klare wijn beter had gedaan. Of zouden de evenwichtsproblemen van Lieven een andere oorzaak hebben? In ieder geval zijn er diverse CD’s, waardoor liefhebbers toch kunnen genieten van al die treffers!