Daar zit je dan, beken het maar, áángeslagen.

Wat heetx85. Opnieuw onovertroffen de sigaar,

gehávend, bloederig gat rechts in de mond,

Brofen Bruis

600 in

mijn lijf, niets te klagen.

De tandarts, uit het allerbeste hout gesneden,

kweet zich uitstekend van zijn trekkerstaak.

Geen tropische temperatuur kon zijn prikken,

zuigen, slijpen, glimlachen weerstaan. Tevreden

kwam ik uit de behandelzetel, een gaasje klem
tussen gehecht gat en betamelijk gaaf bovengebit.
Dat was dat. De pijn te dragen, de nota onderweg,
ruimtex85x85 Wat overblijft: dona nobis pacem!