In deze onnatuurlijk warme dagen (en nachten…) is alleen al het denken aan een openluchtbad verfrissend. Noordhorn heeft al meer dan dertig jaar die voorziening niet meer, Zuidhorn gaat ook een eind in die richting.
In onze jeugd (lang, lang geleden….) waren we sterk gericht op het zwemad in Eexta (Scheemda).

Op de lagere school moest ik niet veel hebben van die vijandige accomodatie, maar direct daarna tijdens de MULO-periode en later ook nog wel de kweekschooltijd werd het zwemad een centrale plek. Was het niet om te zwemmen, dan wel om te ‘ontmoeten’. Kletsen met elkaar, ravotten, rondhangen, praatje maken met vrouw Lindeman bij de klerenhangers, of met vrouw Schuur, de beheerster. Ook luisterde je hier naar muziek en naar de uitslagen van de Tour de France. Een hangplek voor dat woord ingang had gevonden….
Met sommige trouwe bezoekers had je een speciale band, zoiets groeide zonder woorden. Met klasgenoten, met badmeester De Vries (tegen wie je opkeek….), met de wichter, vooral die ene waar je (meestal in stilte) smoorverliefd op was…. Soms was zo’n speciale band niet verder te benoemen, zoals die met Ria van Delden, jongste dochter van de huisschilder aan de Stationsstraat. Een waterrat, die het liefst langdurig in en om het water van het zwembad verbleef, of op de hoge springtoren….

Die band was bijzonder, ook al was zij vele jaren jonger. Het had niets met verliefdheid te maken en met erotiek al helemaal niet. Die band bestond gewoon, uniek. Haal maar een psycholoog voor de dag: onbewuste wens naar een jong zusje? Ik weet het niet, ik herinner me het wel uit ‘mijn Scheemder periode’, long, long ago….

foto’s: xa9janblaauw, plm.1960/1961?