Na de immense drukte van de vier wandeldagen in het Rijk van Nijmegen (voor mij "slechts" op TV, in krantenkolommen en in een schatkamer vol herinneringen….), nu de rust en ruimte van een wandeling in het Rijk van Noordhorn. Bij de meeste medelanders minder bekend (gelukkig….), maar toch bezienswaardig tot en met! Zeker als je oog hebt , en xc3xb3xc3xb3r, voor de kleine dingen, die doxc3xa9n ’t ‘m! Zoals de waterlelies in de sloot langs de Mokkenburgweg, een plaatje!

Het wuivende gras in de spoorberm, de bloeiende wilde planten, zoals de distel, mxc3xa9t bijen!

Eigenlijk kom je ogen tekort. Let je op de ene berm, staan er aan de andere kant in juli 2008 talrijke paddestoelen, de herfst nu al in aantocht? Nxc3¡men, nee, die heb ik niet paraat, helaas. (Mijn moeder had daarvoor een vaste uitspraak: "Kin nait alles ontholden. Mien kop is gain Enkhoezer almenak….")

Andere route in het dorp? Via de noordkant of de Spanjaardsdijk? Een minitocht langs het hertenkamp? Met de schoonheid van de aanwezige damherten. Kijk, daar komt de hinde van dienst….. "Dreigend gevaar? Ik ben er klaar voor!"

foto’s: xc2xa9janblaauw, 18 juli 2008