Dus toch! Op de laatste dag van de lentemaand is het héérlijk weer, ook in Noordhorn en omgeving. Zelfs daar…. Dorpsgenoten die anders nog dik in de winterjas zitten, lopen doodgemoedereerd in een trui buiten. Een haastige winkelklant doet haar boodschap in een T-shirt! As dat mor goud gaait….  Ik trek er op uit, toch maar een jas aan, de Canon bungelend om mijn hals. Eens kijken, wáár is dan dat veelgeroemde voorjaar? Ik hoef niet ver te lopen, de eigen tuin doet volop mee, zoals de snel veranderende krentenstruik laat zien.

De viooltjes richten fier hun kopjes naar de zon, de kastanjeknoppen zwellen op, glimmen van trots!
Overal waar mijn voeten mij brengen in dit van gedaante wisselend dorp, zie ik de winter verdwijnen, de lente verschijnen. Vitamines voor de mensen die het straatbeeld bepalen, vriendelijkheid troef. Kijk die rododendronknop eens, die heeft er zin in! En bij de dominee (met emeritaat) staat de hyacint geurend te pronken, narcissen completeren het kleurige beeld. Nog meer knoppen die het niet lang meer uithouden, hun victorie bijna uitschreeuwen, vruchtbomen die nog even de spanning opvoeren, daarna in volle pracht menig bewonderaar horen verzuchten: "Wat is dat mooi!"
’s Middags trek ik er opnieuw op uit, nog langer onderweg. Geniet van het volop bloeiende speenkruid, zie de eerste paardenbloemen in bloei, maak een praatje met een visser langs de waterkant, nog net voor de sluiting van het seizoen. Rozig kom ik later dan gepland weer thuis, nogal nat van het zweet, had ik die jas…… En op mijn dunne hoofdhuid het begin van zonnebrand, dat heb ik eerder en vaker gehad….

Nu ik de lente-indrukken verwerk, ploatje mit proatje…., is het 1 april. Het regent pijpenstelen, de wind verwaait elke gedachte aan heerlijk buiten zitten in het lentezonnetje. Het zo drastisch leeggehaalde gemeenteperk voor ons huis is één grote modderpoel met steeds meer waterplassen, een irritante dissonant. Ja, 1 april. Had die stomme Alva nou maar beter op zijn bril gepast….

foto’s: xa9janblaauw, 31 maart 2008