Consternatie vanmorgen in onze tuin en die van de buren. Merels trokken flink van leer, mussen tsjilpten meer en harder dan normaal, het winterkoninkje liet zich niet onbetuigd….. Op mijn sloffen en in ochtendjas de tuin in, stukje oprit, maar nee, de verdachte kat(ten) niét gesignaleerd, noch kraaien of eksters.
Later die morgen, als we per fiets de trip naar de Zuidhorner bibliotheek willen gaan maken, wijst buurvrouw Mariska ons op de aanwezigheid van een ransuil in de thujahaag, achter in de tuin van onze buren. Onrust in de vogelwereld verklaard…… Het voor ons ongewone dier laat zich niet door onze aanwezigheid afschrikken, ook niet als ik een fototoestel in stelling breng. Het knippert iets met de ogen, beweegt even zijn kop, houdt me wel voortdurend in de gaten. Voor deze gelegenheid heb ik beperkte middelen, jammer. Een welwillend beschikbaar gestelde Canon 350D is in ieder geval een verbetering (Anja, bedankt!). Herkenbaar is de vreemde verschijning wel. Het bevalt het beest blijkbaar op zijn thujaplek, ook het ophangen van de was laat hem koud. Zwak, ziek of misselijk? De hele dag blijft ie op zijn post. Als het begint te schemeren, neemt het kabaal van de tuinvogels weer toe, ze voelen zich duidelijk in hun veiligheid bedreigd. Wellicht zitten er toch ook wel latente onlustgevoelens ten opzichte van indringers, niets menselijks is de vogelwereld vreemd…. Ben benieuwd of Pluimpje zijn aanwezigheid bestendigt of dat hij het  donker benut om zijn heil elders te zoeken. De dag van morgen brengt duidelijkheid.

foto’s: xa9janblaauw