Als we op de Spanjaardsdijk uitkomen, wordt onze aandacht getrokken door een ploegende boer op zijn tractor met een grote schare meeuwen in de onmiddellijke nabijheid.

Verder naar het zuiden, voorbij de plaats van Van Gosliga en de woonboerderij, valt het oog tussen de struiken door op een andere landbewerker, ook al zo’n mooi herfstplaatje!

Dit is die fraaie woonboerderij, die een andere belevingswereld vertegenwoordigt… (Nee, jaloers ben ik niet, allerminst)

De jeugdige agrariër kan ik nu van opzij fotograferen. Dat apparaat achter zijn trekker? Naam vergeten….

Een bomen-en-heesters-oase in een ruime grasomgeving. Herfstverkleurend. Herkenbare plek waar vroeger een schuur stond.

Als we de plek naderen waar de vaste hoge brug wordt gebouwd over het Van Starkenborghkanaal, zien we de “Mistral” op zijn beurt wachten.

Aha, de “Douwe Hendrik” is leeg, vaart weg van de aanlegsteiger. De beurt is aan de “Mistral”. Continue grondaanvoer. Nog steeds wordt er gewerkt aan het ophogen van het tracé richting Noordhorn.

De “Mistral” komt meteen naderbij, een vlotte gang van zaken. De tijd dringt, altijd… (In onze cultuur tenminste…)

De “Mistral” wordt aangelegd. Direct daarna zwaait de grijper zijn ‘happer’ richting laadruim en haalt de eerste portie grond uit het schip. Stort het in de grote bak, waaronder vrachtauto’s onafgebroken positie kiezen. Vol wegrijdend, leeg terugkerend… (En steeds hoor ik de stem van Ramses Shaffy: “Wij zullen doorgaan…”)

Er wordt niet alleen aarde gestort, er wordt blijkbaar ook gegraven. Twee joekels van zwerfkeien, twee wegwerkerstrofeeën….