Half juni, om precies te zijn op de zeventiende, was ik in Elst (Gld.) per trein. Doel: bezoek aan een vroegere inwoonster van Noordhorn, nu woonachtig aan de Korte Elster, voor het maken van een interview. (Zie ook: www.noordhorntoenennu.wordpress.com). Met de trein was ik tot dan toe alleen maar lángs Elst gereden, nooit stapte ik er uit…. Wel was ik op die zeventiende juni eerder al 17 keer in Elst, telkens lopend. Telkens op de eerste dag van de Vierdaagse van Nijmegen, "de dag van Elst". Zestien keer ging het prima, al verliep de ene vierdaagse wel eens anders dan de andere… De zeventiende keer, in 2004, ging het mis. De eerste dag verliep probleemloos, Elst zonder moeilijkheden gehaald, al was het een groot deel van de wandeldag regenachtig en dat is mijn favoriete omstandigheid niét. De tweede dag kwam de klad erin, tijdens de dag van Wijchen; het werd een benauwde dag, ineens veel hogere temperaturen. De derde dag, de dag van Groesbeek, liep ik als een zombie de 40 kilometer en kwam daarna ziek thuis. Hoge koorts, dokter erbij, fikse blaasontsteking en ik mocht blij zijn als het daarbij bleef. Maar die vierde wandeldag kon ik vergeten, al vergat ik de Vierdaagse nooit…. In 2005 zou ik desondanks mijn revanche krijgen, maar ging het vlak voor het wandelevenement mis door persoonlijke omstandigheden. Afgemeld voor ik ook maar een kilometer had gelopen…. Sindsdien geen inschrijvingen meer, al komt Nijmegen af en toe oprispen en denk ik: "Eigenlijk zou ik…."
Nu dus, op de 17e juni, een weerzien met Elst… Wat een leegte, is het eerste wat je denkt! Gewend aan het beeld van een passage door straten met veel publiek, zelfs als het regende. Nu kon ik een blik werpen op "Het Wapen van Elst" in al zijn alledaagse schoonheid, onze vaste pleisterplaats vanwege het feit dat wandelmaatje Meilo Miedema hier logeerde tijdens de Vierdaagse. Meestal lukte het een geriefelijke zitplaats te krijgen, even de benen te strekken, op ons gemak een kop soep naar binnen te werken… Nu zitten er verscheidene gasten op het terras buiten, maar de volheid vanuit de herinnering is geenszins te bespeuren. En ik zie nu pas dat er aan de overkant ook een hotel is met uitgebreid terras…. Is me toén, in al die jaren, niét opgevallen!
Op de terugweg vanaf de Korte Elster, langs de Grote Molenstraat, maak ik wat foto's, iets wat ik tijdens de Vierdaagsen nooit heb gedaan. Enkele actuele beelden:
Elst in ontwikkeling, ook daar vooruitgang via straatvernieuwing
De Grote of Sint Maartenskerk met een 'besteigerde' toren. Werk in uitvoering… Geen katholieke kerk meer, de Hervormden namen bezit van deze historische plek.
Standbeeld met paard, maar de betekenis ken ik nog steeds onvoldoende. Dat zoeken we (alsnog) op….
Hier liepen we achter de toeschouwers langs naar de ingang van "Het Wapen van Elst", dorstig en vaak met hoge nood…
"Het Wapen van Elst", vanaf de westkant (als ik het goed heb) op de kiek gezet. Dierbare herinneringen…
Het station van Elst, een bruikbare halteplaats, zeker ook voor Vierdaagselopers die op korte afstand van de Keizerstad hun bivak hebben opgeslagen. Morgen (maandag 19 juli) is het "melddag", dinsdag "De Dag van Elst", traditioneel! Alle Vierdaagselopers, veel succes, maar vooral ook veel wandelplezier gewenst!
Foto's: xa9jan blaauw, 17 juni 2010
