Dood Yasmine

Haar leven hing aan een ijzeren draad,
niet lang, een paar seconden.
Toen was de luchtweg afgesneden,
verdween wat toekomst had, en was.

Te laat de hulp waarom ze verstild
schreeuwde, de eenzaamheid betaald
met wat ze had opgespaard. De liefde
koud, de kwelling die bloedde, gestold.

De stem die ik geluidloos hoor,
vertaalde Cohenteksten, in mijn ziel
gekrast. De ogen, haren, frxc3xaale figuur,
de vraag die herinneren verstoort.

Het donker sluit zich om haar, om mij,
het onbegrijpelijke tussen ons in.

jan blaauw
27 juni 2009

foto’s: www.hbvl.be