Vorig jaar schreef ik een blog: "Bekkering, fenomeen". Die blog behoeft aanvulling. Helaas heb ik Daniëlles sportief bestaan niet gedetailleerd bijgehouden, maar weet wel dat ook het pad van een succesvolle sportvrouw niet altijd over rozen gaat. Ondanks aansprekende prestaties op de schaats en op de fiets werd Daniëlle niet langer in de DSB-gelederen geduld. Leeftijdsdiscriminatie? Hoe het ook zij, in de 4e wielerronde van Noordhorn, een criterium over 60 km (50 selectieve rondjes van 1,2 km) bleek weer eens waartoe de gemotiveerde, ervaren en beresterke Hamster topper in staat is: ondanks fikse tegenstand uiteindelijk toch op een imponerende wijze de belangrijkste podiumplaats pakken!

Daniëlle reed, net als zus Eyelien, min of meer een thuiswedstrijd. Wielerdorp Noordhorn wordt in cyclistenkringen niet voor niets de achtertuin van Bekkering genoemd. Natuurlijk merk je dat ook aan de sfeer en de aanmoedigingen rond het bochtige parcours, dat selectief werkte (zowel bij de nieuwelingen/junioren als bij de elite vrouwen/vrouwen B).

Dat neemt echter niet weg dat er deze keer nogal wat kapers op de kust waren die graag Daniëlle een spaak in het wiel wilden steken. Zo maakte de verrassende Juliette Wigbold indruk met een lange solo, terwijl tegen het einde de getalenteerde Anna van der Breggen van zich deed spreken.

Bovendien leek tegen de helft van de koers materiaalpech een rol te gaan spelen, maar Daniëlle is dan ervaren genoeg om haar recht op een jurycorrectie op te eisen. Na het verhelpen van het mankement (los wiel?) kwam DB ijzersterk terug en reed in enkele ronden naar voren. Zus Eyelien controleerde in het peloton, net als de sterke Janneke Ensing, ook een ploeggenoot van Hitec Products Uck. Daar Anna van der Breggen en Juliette Wigbold voorin kansrijk bleven, waren er nog twee ploegen (met o.a. Loes Markerink, Judith Visser en Jacobien Kanis) die er weinig voor voelden haast te maken. Daniëlle bleek enkele keren flink op de pedalen te moeten om uitlooppogingen van Anna van der Breggen het hoofd te bieden. Uiteindelijk lukte dat en bleek DB aan de meet toch de sterkste met een machtige sprint. Een nieuwe palmares dus voor de Hamster sportvrouw, de derde in het vierjarige bestaan van de Noordhorner wielerronde.

Toejuichingen en contente gezichten genoeg na afloop, al bleef de sfeer ook naar de andere rijdsters toe bijzonder sportief. Deze vierde Noordhorner wielerronde was de mooiste van allemaal. Bij de meisjes spanning van begin tot eind, ook daar werd pittig gereden met hoofdrollen voor  soliste Helena van Reijen en winnares Marte Lenferink.
Opvallend, van de vier Noordhorner rondes miste ik er één, vanwege vakantie elders. Toén won Daniëlle Bekkering niét….
PS. Geen beelden van de eindsprint en de huldiging, een volle geheugenkaart speelde me parten. Al doende leert men, ik óók… (Hoop ik…)

xa9foto’s en tekst: jan blaauw, 16/16 mei 2009