De eerste werkweek in het land van het bronsgroen eikenhout die ik meemaakte als Winschoter kwekeling, was ongetwijfeld ook de week van de gulle lach. Nee, ik zeg beslist niét dat er niét gewerkt is…, maar gelachen hebben we zeker. Dat heeft vooral ook te maken met de samenstelling van de groep. In het ene jaar zitten er nu eenmaal meer kurendrievers bij dan in het volgende. Neem nou iemand als Roelf Koning, aan wie ik vele dierbare herinneringen bewaar. Zijn vroegtijdige dood, enkele jaren geleden, schokte me, en mij niet alleen. Niet alleen de kweekschooltijd leverde een schat aan herinneringen, ook het feit dat we beiden schoolsucces afwisselden met een ‘minne’ periode. Later kwamen we elkaar op onregelmatige momenten tegen, vooral door vakbondsactiviteiten. Ook op de promotiereceptie van Henk van Dijk, toen er eveneens vele gebeurtenissen de revue passeerden en vaak aanleiding vormden tot een beroep op de lachspieren. Die lachspieren hadden het tijdens de werkweek in Zuid-Limburg bijzonder druk, onder andere op de laatste avond toen Roelf Koning een van de gangmakers was tijdens het bonte programma. (Zie foto 1) Op de foto tevens Geert van Duinen als ‘aangever’. Ook hij is jammer genoeg veel te vroeg overleden.

Sommige mensen kunnen ook op andere dan officiële momenten ‘de sfeer optimaliseren’, in de wandelgangen bijvoorbeeld. Foto 2 is daarvan een sprekend bewijs, blijk gevend van een zeer ontspannen sfeer in de late avonduurtjes. Ook bij deze in beeld gebrachte lachexplosie was Roelf Koning een van de hoofdrolspelers, ‘beconcurreerd’ door Willemien Spreen, Meentje Sterenborg en Henk van Dijk. Herkenbaar verder Geert van Duinen, Ineke Reymerink, Eelko Brader, Roelf Lamein, Henk Pras…. En dan te bedenken dat Ineke en Eelko eveneens niet meer in leven zijn, merkwaardig idee. Nostalgie? Sentiment? Vooruit dan maar…. Toch blijf ik de herinneringen een warm plekje geven!