Over ‘de schoonheid’ van tweedehandse dakpannen…. Of ik een kenner ben van deze erkende dakbedekkers? Nee, allerminst! Ik weet wat ermee wordt bedoeld, als iemand het over ‘dakpannen’ heeft, dat is heel wat. Bij pannen denk je toch al gauw aan andere voorwerpen die hun bezigheden binnenshuis hebben. Nu het Noordhorner dorpshuis bij het sportveld aan de Noorderweg wordt afgebroken, komen er ‘sneldekkers‘ vrij. (Die term ken ik nog maar recent, geleerd van mijn ‘buurtjes‘).

Die sneldekkers hebben helaas een donkergrijze kleur, maar ja, om die pannen nou een voor een verfbad te geven… (Ik vind die rode dakpannen op het hertenonderkomen ook mooier, maar ze moeten wel het hemelwater tegenhouden en afvoeren). Zo’n rij pannen heeft een zekere magie, vooral als er van die verweerde, halfronde bovenop liggen. Die vertellen een spannend verhaal van ontbering en verwaarlozing. (Wees eerlijk, denkt er wel eens iemand bij slecht weer aan het lot van die onontbeerlijke dingen op het dak?) Als je ze van dichterbij bekijkt, zit er een nieuw, boeiend landschap op, dat eigenlijk ruimere aandacht verdient van instanties als ‘Natuurmonumenten’.

Verscheidene korstmossen hebben hun toevlucht gezocht in een hogere daksfeer en zijn nu wreed naar lagere niveaus verwezen. Prachtig, die verschillende kleuren: lichtgrijs, grijsgroen, geelgroen…. En nu zijn ze naar het hertenkamp gebracht. Op de een of andere manier accordeert dat, mossen en herten… Of denk ik nou te veel aan rendieren? In ieder geval: hiér geniet ik van, fantastisch, dat is het goeie woord!

foto’s: xa9janblaauw, 3 september 2008