Ja, die oude school…. Das war einmal. Het gebouw is afgebroken, verdwenen, versmald tot herinnering. Daar, aan de Hoofdweg in Midwolda, tussen Ennemaborgh en klokkengieterij, lag dat gedegen markante gebouw met die indrukwekkende gang in het midden.

Daar werden de rollen verdeeld voor "Het Vrouwtje van Stavoren", de eerste oefeningen gedaan met inschakeling van de gymzaal, als ik me niet vergis. Er zwerven nogal wat verhalen door mijn hoofd, die moet ik eerst nog wat beter leren kennen…
Enkele klasgenoten heb ik al genoemd: Lideke Zijlker, Beno Doedens, Tineke Kampstra…. Veel kinderen van boeren die kozen voor de openbare school (en politiek meestal onderdak hadden bij de VVD). Boeren, burgers en arbeiders, de drie herkenbaarste volksgroepen als leveranciers van leerlingen aan de OLS…. Op school ging je als klasgenoten met elkaar om, daar buiten was een ándere wereld. Ik was een arbeiderskind, kind van ‘rooien’, en dan was mijn vader ook nog een afvallige van de kerk…. Sociale omgang met boerenkinderen was er bijna niet, zeker niet met de meisjes. Lideke Zijlker, Riekje Struif Bontkes, Ankie en Pia Botjes en, jonger, Margo Joling, Lieneke Kloosterboer….. Op die boerderijen ben ik nooit geweest, die meisjes ook niet in ons huis aan de Schortinghuisstraat of de Niesoordlaan, denk ik…. Bekendste boerenzoon bij ons in de klas was Bertje Renken. Met hem was er wel enige vriendschap, al weet ik niet of hij ooit bij mij thuis is geweest. Ik wel op de boerderij aan de Hoofdweg, al was het zelden verder dan de deel waar een tijdlang oud papier werd verzameld en ‘ingepakt’. Daar mocht ik enkele keren boeken lenen van Bertje uit de Bob Evers-serie van Willy van der Heiden, spannende verhalen, die ik verslond, geléénd. Bertje kreeg ze meteen als ze uitkwamen, had de serie kompleet. Eén keer mocht ik buiten meedoen met de spelletjes op een verjaardagspartijtje van Bertje, waarvoor ik niet was uitgenodigd. Toen de groep naar binnenging voor de consumpties, droop ik af, géén toegang…
Kinderen uit de burgerij verkeerden in een middenpositie, hadden contacten naar twee kanten. Binnen die burgerij was ook nog wel sprake van verschillen. Een gemeentesecretaris (Kampstra) stond toch wat ‘hoger’ dan een kapper (Doedens) of een caféhouder (Brouwer)…. Overigens ben ik daar, zeker bij de familie Doedens en de familie Brouwer, altijd welkom geweest. Tenminste, zo voél ik dat, nog steeds. En dat gold bijvoorbeeld ook voor de familie Uffen, van de fietswinkel (‘Pietje Pelle op zijn Gazelle’). Zoon Bert was een jaar jonger.
 

Ter relativering: herinneringen uit je kinderjaren zijn niet altijd volledig betrouwbaar. Ze zijn vaak eenzijdig, onvolledig. Toch staan sommige mij helder voor de geest, scherp op het netvlies. Daarover later wellicht meer.

Bovenste afbeelding: collectie Ben Doedens
Afbeelding Piet Pelle: www.jellejanvanveelen.nl