Er zit een merelmannetje hoog boven mij verheven
op een moderne lantaarnpaal. Het is een zomeravond
in juli, het vogelkoor heeft zijn uitbundigheid verloren,
alleen de zanglijster laat nog menig triller horen. Even
lijkt het of de merel, verwant, bewonderend luistert
naar het gezang van zijn gespikkelde neef. Ook houdt
hij mij terloops in de gaten, lager gaand wezen op wie
hij neerkijkt. Kreeg hij superioriteit ingefluisterd?
Dan vliegt hij weg, elders is er blijkbaar hulp te bieden
aan vrouw in nood of jong door zwart witte kat belaagd.
Mijn vertraagde gang, door warmte en nieuwsgierigheid,
wordt iets sneller. Achter mij merels alarmroep, ziedend.
foto’s: xa9janblaauw, 24 juli 2008
