Koeien horen erbij, bij het landschap, zeker hier in het noorden, in de regio Westerkwartier. Ze verfraaien het beeld in meerdere opzichten, door kleur, door vorm, door beweging, door eigenzinnigheid. Ze verlevendigen de leefomgeving en maken de herkomst van melk en melkproducten verklaarbaarder voor kinderen en hun opvoeders. Melken op de ouderwetse manier is er niet meer bij, alles gaat modern, machinaal, met de computer al registrerend.
Groot geworden op het platteland, éxtra groot…., keek ik als kind graag naar het kundige melken van boerenknecht Arie. De bouwboeren in Midwolda hadden meestal maar een paar koeien. Nu, anno 2008, aan de andere kant van de provincie Groningen, zijn de aantallen veel groter.   Zegsman Heemstra mag graag vertellen over vroeger en nu. Toén werden de melkbussen bij de straat gezet, nu komt de tankwagen langs. Voor de oorlog kon je met 15, 20 koeien een aardig bestaan hebben, nu is 60 eigenlijk niet genoeg. Een apart verhaal vormden de oorlogsjaren. De volle melk was voor de bezetter (op wat illegale handel na), de ondermelk voor de gewone consument, zolang de voorraad strekte.
Bijgaande beelden tonen melkkoeien van veehouder Datema bij de Noordhorner Tolhek. Ze komen uit de wei, gaan naar de melkinstallatie. Sommige zijn wat schichtig voor die kwibus met zijn fototoestel, andere nemen die rare snijboon grondig in zich op. Net mensen….

foto’s: xa9janblaauw, mei2008