Soms valt het je ineens op, het mooie van je eigen tuin, ónze eigen tuin. Eerlijk gezegd, de tuin, zowel voor als achter, is zo geworden dankzij de inspanningen van Gé, mijn wederhelft, mijn betere helft. Ze heeft, vind ik, groene vingers. Nog belangrijker, ze vindt het werken in en aan de tuin prachtig, ontspannend, héérlijk! Ik kijk er graag naar, naar de tuin, de bloemen, de planten, de vogels….. ’s Morgens vroeg al wanneer de mussen kwetteren, de merel en zanglijster zich melden, de tortels, de houtduif…. Het mooiste van het mooiste is dan toch: de roos!   (Dat gevoel heb ik geëerfd van mijn vader). In dit geval een klimroos, die rijkelijk bloeit ondanks een wat kommervol bestaan (bladafval, vlekjes op de blaadjes etc.) Zo’n bloem? Voor mij het summum van schoonheid, dáár word ik stil van!

foto’s: xa9janblaauw, 2 juni 2008