Vroeger, en dat is in dit geval tijdens mijn kinderjaren, de jaren vijftig vooral, werd er in Oost-Groningen gras binnengehaald en reden er vele wagens naar de grasdrogerij in Oostwold. Of het gras kreeg de tijd, als het weer meeviel, om te veranderen in geurend hooi en werd pas dan naar de grote schuren gebracht. (Er viel nog wel eens een boerderij ten prooi aan hooibroei). Het woord oogsten werd dacht ik uitsluitend gebruikt voor het maaien, doen rijpen en binnenhalen van het koren: tarwe, rogge, gerst, haver… En dan was er werk aan de winkel voor de machtige dorsmachine!

Nu wonen we al jaren in westelijk Groningen, niet bepaald de korenschuur van de provincie (nou ja, dat is Oost-Groningen ook al lang niet meer….). Hier is veel weiland, gelukkig ook nog op vele plaatsen kudden koeien ter vervolmaking van het landschap. Prachtig gezicht. En er wordt veel gras geoogst op een veel modernere manier dan vroeger. Minder handwerk, meer machines, sterkere tractoren, maar nog steeds indrukwekkend om te zién, als je er maar de tijd voor neemt. Het zijn drukke dagen tussen Noordhorn en Den Ham, en niet alleen dáár. Ook aan de westkant van Noordhorn, in de Oxwerdstreek. Het maaien van grote percelen lijkt in een handomdraai gebeurd. Het keren van het gras en het in op te halen rijen schuiven, wat is er een schitterende machinerie voor ontworpen.

En dan het in hapklare brokken klaarleggen…. Hapklare brokken voor een ingenieus inpakapparaat dat in een ommezien en gelukkig vaak vóór de regen landbouwplastic wikkelt om de pakketten die vervolgens snel worden opgehaald en gestapeld bij de boerderij. De oogst lijkt goed, in mijn lekenogen. Maar dat mag ook wel, want van de hoge melkprijs krijgt de boer zelf maar een heel beperkt deel…..

foto boven: graanoogst nabij Noordhorn, 1954 (collectie wijlen L.J.Lodewegen)
foto midden: gras keren en in rijen leggen, landerij bij Spanjaardsdijk Noord xa9janblaauw, 23 mei 2008
foto onder: gras inpakken, landerij bij Mokkenburgweg xa9janblaauw, 24 mei 2008