Nee, de dieren reken ik het niet aan, die doen hun behoefte op de plek, bepaald door baas of bazin (of beiden). Iets meer selecteren van die plaatsen zou de bazen sieren, ongetwijfeld. Met stijgende verbazing liep ik langs de Kastanjestraat, waaraan een basisschool ligt. Bovendien de route voor andere kinderen naar hún school, t Kompas. Er staan weliswaar keurig verbodsbordjes aan het begin en het einde, maar de hondenuitlaters beschouwen deze bordjes blijkbaar als aanwijzingen of geboden, niet als vérboden….. Wat een strontboel, met name op de strook gras tussen rijbaan en voetpad. Overdadige bemesting voor het gras, de madeliefjes en de paardenbloemen, maar een streling voor het oog en een illustratie van milieubewustheid? Is het hanteren van schepjes en plastic zakjes nou zo moeilijk? Of gaat het zoeken van een betere uitlaatplaats te ver? Hoe het ook zij, déze Kastanjestraat is voor Noordhorn, "juweel van het noorden", een triest-doffe kant, tijd om te worden opgepoetst. Hondenvrienden (of hoe u ook wilt worden genoemd), verbeter uw uitlaatgedrag, begin in de Noordhorner Kastanjestraat!

foto’s: xa9janblaauw, mei 2008