In 1957 mocht/moest ik een vakantieweek naar het Flevokamp in Huizen (NH), een vakantieoord van de Algemene Bedrijfsgroepen Centrale (onderdeel N.V.V.), waarvan mijn vader vakbondslid was. Enkele honderden jongens (of er ook zo iets voor meisjes was? Mijn geheugen laat me in de steek…..) werden er groepsgewijs ondergebracht, begeleid door vrijwilligers. Natuurlijk werd er van elke groep een foto gemaakt:

Nee, moeilijk is het niet mij eruit te vissen: bovenste rij, vierde van links. Als enige uit het Oost-Groninger Midwolda, onder de hoede van Harm Tichelaar (bovenste rij links). Wel een paar bekende gezichten, zoals Rikus Niewold uit Scheemdermeer (viel onder Scheemda), middelste rij, tweede van rechts. Naast hem zit ook iemand uit Scheemda (Boneschansker?) en er moet ook een jongen uit Oostwold op staan (Antjo Lich?) Verder allemaal "vreemde" 12-jarigen uit het hele land, onder superleiding van een (bijna) overjarige AJC’er in korte broek, een man die ik een week lang niet echt mocht (en hij mij ook niet…) Een heerlijke vakantieweek? Zo heb ik het in ieder geval niét ervaren, daarvoor was ik te "bleu". Dat werd er niet beter op, toen ik al op de eerste dag voor de hele zaal naar voren moest komen, omdat ik de pech had die dag jarig te zijn. Je moest per se op een stoel staan, terwijl de meute werd aangevuurd het LIED te zingen. Ik een "kop as n bólle"….. Gepest werd er ondanks de solidariteitsgedachte volop, ik was lang niet opgewassen tegen die weerbare westerlingen. Eén activiteit herinner ik me nog, ergens op een strand: als groep iets cretiefs doen met zand. Besloot die super-padvinder een groot kasteel te bouwen, waarvoor wij het zand dienden te leveren. Dacht daarmee de eerste prijs in de wacht te slepen. Mooi niet dus…. Jury-oordeel: hier is te weinig sprake van een groepsprestatie. Ja, ja…. Ach, het zal niet zo erg geweest zijn, Rikus Niewold kijkt er prettiger op terug. Ik niet, ik vond die massaliteit verschrikkelijk en de grotere verbale vaardigheid van de jongens uit vooral de grote steden bedreigend. Eéns, maar (gelukkig) nooit weer….