Het onvervangbaar markante van ’t Aailand,
wat is dat? Die unieke gewaarwording die
je al bekruipt als je naar de veerboot loopt?
De gedachten bij het wachten op de koffie
die je op de ‘Rottum’ koopt? Hoe mooi
is de juiste dosering aan prikkels, gewoon
de beelden op je netvlies naar waarde weet
te schatten? Natuur weer werkelijk ziét?
Gewoon in het bos de bomen zién; het spel der lijnen, het licht….
En dan daar buiten de ruimte, de lucht afzoekend naar dat ene silhouet, die vogel, kom, hoe heet die nou? Een kiekendief? Of toch een buizerd? Niet dat het echt belangrijk is voor de beleving…
De paddestoelen aan de overkant van 'Vredenhof', blikvangers, voorboden van de naderende herfst….
Of deze andere zwammen langs het pad tussen 'Vredenhof' en bunker, ook hiervan is de naam mij niet bekend…
Zelfs de schimmels op dood hout merk je op, bestudeer je bewonderend, grondig bekijken meer dan waard…
De veelheid aan bessen, zoals hier van de meidoorn, de "hoageldoorn" op zijn Gronings, een rijk seizoen!
Hetgeen ook geldt voor de duindoorn, die ongetwijfeld ook plukkende liefhebbers kent. Waar komt anders die heerlijke jam vandaan?
Bessen? Dan ook de vlier, de vledder niet vergeten… Laat ook wat over voor de dieren, niet overal en altijd hoeft de mens te 'overconsumeren'……
En dan die distel met zijn insekten, die zelfs voor een naderende fotograaf niet op de vlucht slaan, gewoon doorgaan met nectar verzamelen…
O jee, niet opgelet bij het bekijken van de kleurenaffiches, hoe heet déze nou ook al weer?
Ach, omdat ie zo mooi is, tot besluit deze paddestoel, langs het pad naar de Kobbeduinen. Natuur, zo uitzonderlijk gewoon….
xa9foto's: jan blaauw, augustus/september 2010
bloeiendonkruid 