Hoewel de dooi als verschijnsel nog steeds niet overtuigt en het strooizouttekort nijpend is, ga ik (naxc3xafef?) uit van het einde van deze wekenlange sneeuwwinter 2009-2010. Een poxc3xabtisch afscheid met gedichten van xc3¡nderen:

winter 2005 – Touwslagersbaan Noordhorn

WINTERSCH

Nu voeren wegen wit en eindeloos
mij buiten werelds sombere bastions;
velden en bosschen zien mij roerloos aan;
de hut bij ’t jaagpad is een smalle doos
in blank papier. Als zilveren gallons
loopen de slooten naar den einder saam.
En ik draag als een kleine bloem van ijs
mijn hart aan dit morose land voorbij
en zwerf met grijze meeuwen langs den stroom,
die, teruggekeerd van een vergeefsche reis
landinwaarts, schreeuwend van de overzij
hun honger melden, wreed en monotoon.
De veege rookveer van een blokkenvuur
zegt mij vaarwel en dat is al beweeg:
meeuwen en rook en mijn geluidloos gaan
binnen dit ijl en afgezonderd uur.

BERT VOETEN
Uit: "Dichters van deze tijd" – blz. 285 – P.N.van Kampen, 16e druk, 1958

winter 2005 – Spanjaardsdijk Noord, ten oosten van Noordhorn

SNEEUW

De aarde ligt zo ernstig en zo wijs
en ook zo tijdloos in het smalle heden.
De sneeuw kwam roerloos uit een oud verleden
en maanlicht schiep opnieuw het paradijs.

Ons kleine leven is maar broos als ijs,
liefste, en ijl bij deze eeuwigheden.
Straks dwaalt de sneeuw weer dralend naar beneden
wxc3¡xc3¡r wij ook zijn en op gelijke wijs.

Laat ons tevreden zijn met het geringe,
dat als geluk aan ons is toevertrouwd
en dat onmisbaar blijkt: De zegeningen

van handen die men om elkander vouwt,
een winternacht, de stille glans der dingen
en van de haard de geur van brandend hout.

FRANK LULOFS
Uit: "Gedichten van deze tijd" – blz.297 – P.N.van Kampen, 16e druk, 1958

Winterlandschap ten noorden van Noordhorn – winter 2010

xc2xa9foto’s jan blaauw, noordhorn