Vanaf half december 2009 leven we hier in een "stille, stille wereld", om met Anna Mxc3xb6lder te spreken. De sneeuw viel in ongekende hoeveelheden en dat betekende op sommige plaatsen een landschap waarin je automatisch tot fluisteren neigde en zelfs het geluid van de trein werd gedempt. Zo’n plek is altijd de Mokkenburgweg, waar sfeervolle foto’s zijn te maken en de sneeuwsituatie de al genoemde Anna Mxc3xb6lder verleidde tot een poxc3xabtische ontboezeming:
Mokkenburg
Sneeuwvlokken vallen met z’n allen
Het riet langs de slootkant zegt fluisterend gedag
Ssssst sssst sssssst
Stille stille wereld
Wit
Wollenschapenvachten drommen in de verte bijeen
Paardenstaarten ongelijk geknipt
Schrapen met hun hoef naar het groen onder het wit
Stille stille wereld
Wit
Een teckel duikt in het zachte dons naar de onzichtbare vondst
Dan nadert een grote schuiver met witte wolken verstuiver
Grommend razend richting stad
Sneeuwvlokken vallen met z’n allen
Het riet langs de slootkant zegt fluisterend gedag
Ssssst ssst sssssst
Stille stille wereld
Wit
Anna Mxc3xb6lder
januari 2010
Anna Mxc3xb6lder met hond(je) op de Mokkenburgweg
De ree naar de boerderij van De Jong
xc2xa9foto’s: jan blaauw, 03 01 2010
xc2xa9gedicht: anna mxc3xb6lder, januari 2010
bloeiendonkruid 